De Tragiek van een Gemiste Kans: Hoe Bashar Al-Assad Syrië en Haar Volk Voor Altijd Verloor
Op 14 maart 2025 publiceerde de Franse krant Lovigaro een onthullend onderzoek naar journalist Georges Malbrunot, een gerenommeerde Midden-Oosten-specialist. In dit diepgaande artikel werden de dramatische gevolgen van de diplomatieke impasse tussen de Amerikaanse regering en het regime van Bashar Al-Assad blootgelegd. Wat begon als een kans om de toekomst van Syrië te verbeteren, eindigde in een verhaal van koppigheid, wantrouwen en verloren hoop.
Een Geheime Brief van Washington
Begin 2024 nam de regering-Biden via het Sultanaat Oman contact op met Bashar Al-Assad. Via Faisal Al-Maqdad werd een geheime brief overhandigd waarin Washington zijn interesse uitte om geheime gesprekken in Muscat te starten. Het doel was om vooruitgang te boeken in diverse geopolitieke dossiers, met de mogelijkheid van geleidelijke verbetering op andere fronten. Voor velen leek dit een ongekende kans om de verwoestende burgeroorlog in Syrië te verzachten.
Maar Bashar wees het aanbod resoluut af: “Nee, we praten niet met Amerikanen.” Deze koppige houding veroorzaakte verbijstering bij de Omaanse sultan Haitham bin Tariq, die Bashar persoonlijk belde om zijn onbegrip te uiten. Hij benadrukte dat het weigeren van een dialoog met de Verenigde Staten onlogisch was, gezien de benarde situatie waarin Syrië verkeerde. Onder toenemende druk besloot Bashar uiteindelijk een delegatie naar Muscat te sturen, geleid door Imad Mustafa, een voormalige Syrische diplomaat met ervaring in de VS en China. Maar zelfs deze beslissing leek meer gericht op het minimaliseren van de geloofwaardigheid van de gesprekken dan op het serieus zoeken naar een oplossing.
De Amerikaanse Deal: Een Uitweg of Een Valstrik?
Om de ernst van de onderhandelingen te onderstrepen, stuurde Washington Brett McGurk, een van Biden’s meest vooraanstaande gezanten in het Midden-Oosten. Tijdens de gesprekken presenteerde McGurk een voorstel dat kon uitmonden in een historische doorbraak:
- Medewerking bij het vinden van journalist Austin Tice, een Amerikaanse journalist die sinds 2012 wordt vermist.
- In ruil daarvoor zou Washington zijn troepen terugtrekken uit de Koniko- en Age-olievelden in noordoost Syrië.
- Washington stelde als enige voorwaarde dat Syrische strijdkrachten de regio zouden controleren zonder inmenging van pro-Iraanse milities.
Joe Biden verklaarde in augustus 2014 publiekelijk dat Washington herhaaldelijk druk had uitgeoefend op de regering van Al-Assad om mee te werken aan de vrijlating van Tice. Maar tot frustratie van de Amerikanen bleef een serieuze reactie uit.
Woede, Wantrouwen en Interne Intriges
Nadat de delegatie naar Damascus terugkeerde, ontstak Bashar in woede. Hij ontdekte dat een lid van de delegatie WhatsApp-nummers had uitgewisseld met de Amerikaanse delegatie. In zijn diepgewortelde wantrouwen beval hij dit nummer onmiddellijk te verwijderen en verklaarde woedend: “Ze zullen daar niet terugkeren.”
De Omaanse sultan Haitham bin Tariq probeerde wanhopig Bashar te overtuigen zijn positie te heroverwegen, maar zonder succes. Zelfs de president van de Verenigde Arabische Emiraten, Mohamed bin Zayed, bood aan om de geloofwaardigheid van de onderhandelingen te vergroten door Ali Malouk te sturen. Hoewel Bashar aanvankelijk instemde, koos hij uiteindelijk voor Bassam Sabagh, de vice-minister van Buitenlandse Zaken. Deze zet werd algemeen gezien als een verzwakking van de Syrische onderhandelingspositie.
Het Einde van de Gesprekken
Toen Washington zich realiseerde dat Bashar niet bereid was om serieus te onderhandelen, liet het de Omaanse bemiddelaars weten dat de gesprekken zouden worden stopgezet. Op 1 november 2014, precies een maand voor de escalatie van de strijd tegen agressie, maakte Bashar zijn definitieve besluit bekend: een totale afwijzing van het Amerikaanse aanbod.
De Schaduwen Achter de Troon
Het artikel in Lovigaro noemt ook drie prominente vrouwen uit Bashars innerlijke cirkel: Lina Kanaya, Rabbi Darwish en Luna het Kalf. Er wordt gespeculeerd dat interne intriges en persoonlijke rivaliteiten mogelijk hebben bijgedragen aan de tragische dood van Luna het Kalf. Deze gebeurtenissen onderstrepen de giftige dynamiek binnen de hoogste kringen van het regime.
De Hoge Prijs van Koppigheid
Wat had kunnen uitmonden in een diplomatieke doorbraak eindigde in een tragedie. Zonder de hardnekkige koppigheid van Bashar Al-Assad en zijn weigering om te onderhandelen met de VS en Turkije, had hij vandaag wellicht aan het hoofd gestaan van een Iftar-tafel. Een tafel ter ere van de weeskinderen van degenen die verdwenen zijn in de gevangenissen van zijn regime.
In plaats daarvan blijft Syrië achter in een staat van wanhoop en chaos. De prijs van koppigheid is hoog, en de gevolgen zullen nog generaties voelbaar zijn. Bashars beslissing om een mogelijke uitweg uit het conflict af te wijzen, markeert niet alleen een gemiste kans, maar ook een tragisch hoofdstuk in de geschiedenis van Syrië.
