Strategische zetten: Moedigt Trump Syrische zelfbenoemde president Ahmed al-Sharaa aan tot erkenning van Israël via Abraham-akkoorden?
Nieuwe geopolitieke wind in het Midden-Oosten: kans of gevaar?
In een onverwachte diplomatieke wending heeft de Amerikaanse president Trump recentelijk gesprekken gevoerd met de nieuwe Syrische interim-president, een man die 4 maanden geleden nog door hetzelfde Amerika werd gezocht als terrorist met een beloning van $10 miljoen op zijn hoofd. De ontmoeting vond plaats tijdens een strategische handelstour door het Midden-Oosten en had als doel het zaken doen met betreffende Arabische landen mede d.m.v. het openbreken van vastgelopen internationale verhoudingen.
Tijdens deze ontmoeting werd aangekondigd dat de langdurige economische sancties tegen Syrië zouden worden opgeheven, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. De beslissing creëert een historisch momentum om allianties in de regio te herzien en mogelijke stabiliteit te bevorderen. Voorheen stond Syrië bekend als een bondgenoot van zowel Iran als Rusland. Deze nieuwe ontwikkeling kan hun invloed sterk beperken, vooral nu buitenlandse energievoorziening en militaire aanwezigheid onder druk staan.
Toch zijn er terechte zorgen. Minderheidsgroepen zoals Alawieten, Druzen en Christenen zijn de afgelopen jaren en de afgelopen maanden tot en met heden slachtoffer geweest van grootschalig barbaars geweld. De vraag rijst of een voormalige jihadist werkelijk kan transformeren tot een betrouwbare staatsman. Kan iemand met zo’n verleden daadwerkelijk zorgen voor vrede en inclusiviteit? Blijkbaar niet als we kijken naar de dagelijkse stroom van verschrikkelijke slachtpartijen, mishandelingen en verkrachtingen van onschuldige burgers, waarbij getuigen vrijwel altijd unaniem verklaren dat het ging om doodseskaders van HTS, regeringstroepen dus.
Hoewel de interim-regering enkele hoopvolle signalen heeft afgegeven – zoals het benoemen van vrouwen en minderheden – blijft de scepsis groot. De herinnering aan de daden van het voormalige regime en de extremistische netwerken die nog steeds actief zijn, werpen een schaduw over de toekomst. Het lachende gezicht naar het buitenland toe dient op dit moment slechts als misleiding om diverse financiële stromen vanuit o.a. de EU binnen te krijgen. Dit blijkt door het schrille contrast tussen wat tienduizenden burgers dagelijks melden en aan de andere kant de gepolijste leugens naar buiten toe.
Internationale nieuwsorganisaties melden feestvierende menigten in Damascus na de aankondiging van het opheffen van sancties. Het Syrische volk snakt naar wederopbouw, economische verlichting en stabiliteit – een ambitie die tot wel 400 miljard dollar aan investeringen zou vergen. Toch is er sprake van een wankel evenwicht. Westerse diplomaten benadrukken dat vertrouwen pas hersteld kan worden als er openheid komt over verdwenen personen, waaronder Amerikaanse burgers, en als radicale invloeden uit Syrië worden geweerd.
Een belangrijke diplomatieke adviseur van de Westerse regering onderstreepte tijdens een recent seminar dat samenwerking alleen mogelijk is als Syrië zich actief inzet voor terrorismebestrijding, het verwijderen van buitenlandse milities, het afzweren van chemische wapens en het streven naar verzoening met buurlanden. Er werd expliciet verwezen naar de wens dat Syrië de normalisatie met Israël omarmt via een internationaal vredesakkoord.
Ook benadrukte men het belang van gerechtigheid voor oorlogsmisdaden, zoals het geweld in Latakia, dat deels werd toegeschreven aan overblijfselen van het vorige regime en aan Iraanse invloeden. Een mogelijk partnerschap vereist dat de nieuwe machthebbers laten zien dat ze daadwerkelijk een andere koers varen.
Sommigen zien in deze ontwikkeling een vorm van pragmatisch beleid: geen goedkeuring van het verleden, maar een kans om een oude vijand in een nieuwe realiteit te plaatsen. Als Syrië daadwerkelijk loskomt van zijn extremistische en autoritaire verleden, zou dat een geopolitieke overwinning zijn die de balans in het Midden-Oosten blijvend zou kunnen veranderen.
Maar dat is een grote “als” die vooralsnog ver afstaat van wat wij als dailyfaith.nl dagelijks meemaken met onze geliefde vrienden in Syrië, althans wie daarvan na de afgelopen maanden nog zijn overgebleven.
Uw gebed en financiële steun zijn harder nodig dan ooit. Temeer nu de wereld zal denken dat alles wel in orde komt met het opheffen van de sancties, terwijl het tegendeel aan de orde van de dag is. Nog gisteravond spraken we met een gezin in Tartous die al dagen niets te eten heeft. Niets in de winkel, geen geld om verder weg te kopen en bovendien levensgevaarlijke straten waar je om niets wordt neergeschoten. Samen met velen die weten hoe de werkelijkheid eruit ziet zijn we diep terleurgesteld in de beslissingen van Trump die eerder zorgen voor Make Al Qeada Great Again dan iets anders.
